Умари Хайём
Онон, ки муҳити фазлу одоб шуданд,
Дар кашфи улум шамъи асҳоб шуданд.
Раҳ з-ин шаби торик набурданд бурун,
Гуфтанд фасонаеву дар хоб шуданд.
Рубой аз Хайём
Эй дил, чу замона мекунад ғамнокат, Ногаҳ биравад зи тан равони покат. Бар сабза нишин ба коми дил рӯзе чанд, З-он пеш, ки сабза бардамад аз хокат.
Комментарии
Отправить комментарий